Electropoëzie (Willem Jacob)

Kom dichtbij ons staan en laat de grijze woorden je om de oren knallen. Woorden bijeengebracht door de oude man die gelegen aan een ketting gedwongen werd zijn gedachten te noteren. Grijze gedachten in grijze boeken. Verbrand en als een feniks herrezen in de kelder van het eeuwigdurend collectief dat Electropoëzie heet. 

De electro pakt de poëzie wederom bij de lurven en bijt gedreven door de lust dwars door de luchtpijp van de kunst. Jouw lichaam en geest. We sturen beide het doolhof in. Op zoek naar het midden. Op zoek naar de broodnodige rust. Een paradijsvogel zal je begeleider zijn. Hij zal uit je strot kruipen om jouw verbazing een stem te geven. Wat jou nog rest is slechts schreeuwen en piepen over hoe te gek een wereld met dansbare poëzie is.